Ύπνος είναι η περιοδική κατάσταση κατά την οποία οι φυσιολογικές λειτουργίες του οργανισμού επιβραδύνονται ενώ οι πνευματικές διεργασίες παρουσιάζουν μειωμένη επαφή με το περιβάλλον και με τον ίδιο μας τον εαυτό. Το γεγονός αυτό καθιστά τον ύπνο απαραίτητη και αναντικατάστατη πηγή ενέργειας και πνευματικής ισορροπίας για τον ανθρώπινο οργανισμό και ειδικά για τα μικρά παιδιά όπου ο ρόλος του στην ομαλή πνευματική και σωματική ανάπτυξη είναι τεράστιος. Άρα, ο ύπνος είναι εξίσου απαραίτητος με το φαγητό στα μικρά παιδιά αλλά μπορεί να εξελιχθεί σε «πονοκέφαλο» για τους γονείς τους, αν τα νήπια δυσκολεύονται να κοιμηθούν στο δωμάτιο τους τα βράδια.

Πολλοί γονείς δέχονται απρόσμενες επισκέψεις στο υπνοδωμάτιο τους  μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα από μπόμπιρες που αφήνουν το κρεβάτι του μπαμπά και της μαμάς για να κοιμηθούν μαζί τους. Συχνά έχουν μάλιστα συμβάλει άθελά τους σε αυτό το φαινόμενο παίρνοντας στο υπνοδωμάτιο τους την κούνια του παιδιού όσο αυτό είναι βρέφος.

Το τελευταίο, είναι μεγάλο σφάλμα – που πολλές νέες μητέρες κάνουν επειδή θηλάζουν το βράδυ, για τη δική τους ευκολία. Αλλά και για τα μεγαλύτερα νήπια  το να φεύγουν τη νύχτα από το κρεβάτι τους αποτελεί «κακή» συνήθεια και οι γονείς οφείλουν να την κόψουν αμέσως, καθώς εγκυμονεί  κινδύνους. Κι αυτό γιατί - αν και το παιδί  δεν είναι πια βρέφος για να το πλακώσετε με το σώμα σας και να του προκαλέσετε άθελά σας ασφυξία – το δωμάτιο σας δεν είναι ο κατάλληλος χώρος για να κοιμηθεί. Καταρχήν, μια και στο δωμάτιο ήδη κοιμούνται δυο άνθρωποι (το ζευγάρι) θα υπάρχουν περισσότερα μικρόβια, οπότε αυξάνεται ο κίνδυνος  να κολλήσει κάτι το παιδί. Αν το παιδί  σας κοιμάται συστηματικά μαζί σας, η συνήθεια αυτή καθίσταται εμπόδιο στη συνέχιση της φυσιολογικής  σεξουαλικής ζωής του ζευγαριού και τέτοιου είδους μηνύματα – τα οποία περνούν στα παιδιά από πολύ τρυφερή ηλικία – είναι επιβλαβή για τον ψυχισμό τους. Όσο το παιδί θέλει να κοιμάται με τη μαμά και τον μπαμπά παρεμποδίζεται και η αυτονομία του και καθυστερεί η συναισθηματική του  ωρίμανση.

Οι γονείς που δέχονται συχνά τις επισκέψεις του βλασταριού τους μέσα στη νύχτα οφείλουν να αντιδράσουν με ψυχραιμία και να μη στείλουν πίσω το παιδί στο δικό του δωμάτιο σαν τιμωρία. Ούτε όμως να το αφήσουν να κοιμηθεί μαζί τους ( για μια και μοναδική φορά), καθώς η παραχώρηση κατοχυρώνεται  στην παιδική συνείδηση σαν κεκτημένο δικαίωμα.

«Για να βοηθήσετε το παιδί να συνηθίσει την ιδέα πως πρέπει να κοιμάται στο δωμάτιο του, δημιουργήστε καταρχήν ένα ήρεμο και ασφαλές  περιβάλλον και φροντίστε να υπάρχει φωτάκι νυκτός γιατί πολλά νήπια φοβούνται το σκοτάδι.

Κρατήστε μια ρουτίνα στον ύπνο, φροντίστε δηλαδή να βάζετε την ίδια ώρα το παιδί στο κρεβάτι και να του λέτε ένα παραμύθι (με χαμηλή φωνή, ρίχνοντας τους τόνους ώστε να δημιουργήσετε ένα κλίμα ηρεμίας). Μετά φεύγετε λέγοντας του ¨καληνύχτα¨ και ¨όνειρα γλυκά¨.

Όσο το παιδί είναι πολύ μικρό, μπορείτε να μείνετε για λίγο μαζί του και να αποχωρήσετε σταδιακά. Αν το παιδί κλάψει μέσα στη νύχτα, πρέπει να το καθησυχάσετε  αμέσως είτε από το δωμάτιο σας είτε πηγαίνοντας στο δικό του. Δεν χρειάζεται πάντως κάθε φορά να πηγαίνετε στο δικό του δωμάτιο, ώστε να μη σας σηκώνει από το κρεβάτι κάθε τρεις και λίγο. Εφόσον μείνετε σταθεροί και κρατήσετε την ψυχραιμία σας (χωρίς φωνές, θυμό, απειλές), σύντομα ο μπόμπιρας θα κοιμάται σαν πουλάκι στο δωμάτιο του», καταλήγει η παιδοψυχολόγος.